Module 6 – Συναισθηματική Νοημοσύνη, Ικανότητες για την επιτυχή αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία και των αναγκών τους, Ικανότητες Ενεργητικής Ακρόασης/Επικοινωνίας

 

Μέχρι το τέλος του Μαθήματος, οι εκπαιδευόμενοι θα είναι σε θέση να:

1.κατανοήσουν τι είναι η Συναισθηματική Νοημοσύνη και γιατί είναι σημαντική

2.κατανοήσουν τον ρόλο των συναισθημάτων στην εργασία και στην αντιμετώπιση των άλλων

3.επικοινωνούν με έναν συναισθηματικά έξυπνο τρόπο

4.γνωρίζουν πώς τα συναισθήματά τους επηρεάζουν τη συμπεριφορά και την απόδοσή τους

5.κατανοήσουν τι είναι η Ενεργητική Ακρόαση και γιατί είναι σημαντική

6.κατανοήσουν τον ρόλο της Ενσυναίσθησης

7.γνωρίζουν πώς να εντοπίζουν ανάγκες

 

Εισαγωγή στο Μάθημα

https://gfcelebration.files.wordpress.com/2012/04/622px-kanc58d_osanobu_71_uta-awase-1846-tea-ceremony.jpg?w=300

Διαβάζοντας μια ιστορία για το Ζεν: Ένα φλιτζάνι τσάι

Ο Nan-in, ένας Ιάπωνας δάσκαλος κατά την εποχή του Meiji (1868-1912), δέχτηκε έναν καθηγητή πανεπιστημίου που ήρθε να ρωτήσει για το Zen.

Ο Nan-in σέρβιρε τσάι. Γέμισε το φλιτζάνι του επισκέπτη του, αλλά συνέχισε να βάζει τσάι. Ο καθηγητής παρακολουθούσε μέχρι που δεν μπορούσε πλέον να συγκρατηθεί. «Είναι υπερβολικό. Δεν χωράει άλλο!»

«Όπως αυτό το φλιτζάνι,» είπε ο Nan-in, «είσαι και εσύ γεμάτος από τις δικές σου απόψεις και εικασίες. Πώς μπορώ να σου δείξω το Ζεν εάν δεν αδειάσεις πρώτα το φλιτζάνι σου;»

 

Η Δυτική κοινωνία υποτιμά τη σημασία της ολοκληρωτικής κατανόησης και αντιμετώπισης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Αυτή η τάση επηρεάζει τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις εντός των εδαφικών κοινοτήτων όσο και τον εργασιακό χώρο, συχνά ακόμη και την κοινωνική εργασία. Τα συναισθήματα συχνά μένουν εκτός του εργασιακού χώρου και αυτό προκαλεί καθόλου βοηθητικές επιπτώσεις τόσο στον εαυτό μας όσο και στον εργασιακό χώρο και στα άτομα που βιώνουν την πιο ευάλωτη κατάσταση.

Πώς συμβαίνει αυτό;

Οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι η μόνη δυνατή αλήθεια είναι η δική τους. Μια αλήθεια που δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν του μυαλού. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Αυτό γίνεται αντιληπτό μέσω «φίλτρων», δηλαδή των αισθήσεων. Αυτή η «αντίληψη» τότε επεξεργάζεται από τον εγκέφαλο με βάση τα μοτίβα που αποκτήθηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Από που προέρχονται αυτά τα μοτίβα;

 

Υπάρχει μια μνήμη που βασίζεται στις δικές μας εμπειρίες, αλλά πριν από αυτήν υπάρχει μια μνήμη που μας μεταδίδεται. Πολλά από αυτά που μάθαμε ως παιδιά έχουν ενσταλάξει στο μυαλό μας ως ένα είδος «δόγματος». Το «κάδρο» μέσα στο οποίο «ζωγραφίζουμε» τον καμβά των σκέψεων και της ζωής μας είναι σε μεγάλο βαθμό ένα προϊόν κατασκευασμένο από άλλους (γονείς, δάσκαλους, την κοινωνία στην οποία ζούμε, κ.λπ.). Επιπλέον, ο εγκέφαλος τείνει να εστιάζει μόνο σε ένα μέρος αυτού που αντιλαμβανόμαστε από τον κόσμο που μας περιβάλλει. Στην πραγματικότητα, θα ήταν αδύνατο να έχουμε συνεχώς προσοχή 360° στα πάντα γύρω μας. Θα τρελαινόμασταν!  

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του εγκεφάλου είναι να αποκτά μια συμπεριφορά και να την εφαρμόζει σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτό προφανώς μας βοηθά να πραγματοποιούμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες γρήγορα.  

Φανταστείτε αν, κάθε φορά που ανοίγουμε μια πόρτα, έπρεπε να μάθουμε πώς να το κάνουμε ξανά.

Τα ερωτήματα που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας είναι: Έχουμε μάθει να ανοίγουμε την πόρτα στα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε, και να τα χρησιμοποιούμε χωρίς να μας κυριεύουν; Μπορούμε να ‘παρατηρήσουμε’ τη δική μας συμπεριφορά από άλλη οπτική γωνία; Καταλαβαίνουμε πότε η συμπεριφορά μας πρέπει να προσαρμοστεί σε διαφορετικά πλαίσια, σε διαφορετικές ανθρώπινες σχέσεις;

 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος κατασκευάζει τη δική του ύπαρξη, με βάση:

  • μια μερική αντίληψη του κόσμου που τον περιβάλλει,
  • συνήθειες που αποκτήθηκαν και παγιώθηκαν, και που δεν αμφισβητούνται,
  • μοτίβα/δόγματα εμφυτευμένα στο μυαλό, ως κοινή, κοινωνική, ιστορική μνήμη.

Επομένως, ο Nan-in, ο Ιάπωνας δάσκαλος, θέλει ο καθηγητής του πανεπιστημίου να καταλάβει ότι, για να του εξηγήσει το Ζεν, είναι πρώτα απ’ όλα απαραίτητο να αδειάσει το μυαλό από όλες τις απόψεις και εικασίες.

Όταν το ποτήρι του μυαλού είναι άδειο, θα είναι ανοιχτό, φιλόξενο και δεκτικό. Όσοι πιστεύουν ότι έχουν ήδη αποκτήσει όλες τις αλήθειες, δεν είναι σχεδόν ποτέ διατεθειμένοι να τις αμφισβητήσουν.

Η εγκατάλειψη της προ-αποκτημένης πνευματικής αλήθειας επιτρέπει την πρόσβαση στην εκπαίδευση για την αλλαγή των απόψεων κάποιου.

 

Οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας είναι: Έχουμε μάθει να ανοίγουμε την πόρτα στα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε, και να τα χρησιμοποιούμε χωρίς να μας καταβάλλουν; Είμαστε ικανοί να «παρατηρήσουμε» τη συμπεριφορά μας από άλλη οπτική γωνία; Καταλαβαίνουμε πότε η συμπεριφορά μας πρέπει να προσαρμοστεί σε διαφορετικά πλαίσια, σε διαφορετικές ανθρώπινες σχέσεις;

Ας αδειάσουμε το μυαλό μας και ας μελετήσουμε τις ακόλουθες έννοιες

  • «Συναισθηματική Νοημοσύνη» είναι ένα συγκεκριμένο είδος νοημοσύνης που αποτελείται από ένα σύνολο θεμελιωδών δεξιοτήτων για να ξέρει κανείς πώς να αντιμετωπίζει καλά τη ζωή: αυτοέλεγχος, ενθουσιασμός, επιμονή, και ικανότητα να δίνει κανείς κίνητρο του εαυτού του.
  • «Αυτογνωσία» είναι η επίγνωση των διαδικασιών σκέψης μας και των συναισθημάτων μας, η ικανότητα να τα προσδιορίζουμε, δίνοντάς τους ένα όνομα.

 

Φράσεις-κλειδιά:

Άδειασε το μυαλό

Άνοιξε το μυαλό

Αλλαγή οπτικής γωνίας

 

Module 6 – Συναισθηματική Νοημοσύνη, Ικανότητες για την επιτυχή αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία και των αναγκών τους, Ικανότητες Ενεργητικής Ακρόασης/Επικοινωνίας
Κύλιση προς τα επάνω
Μετάβαση στο περιεχόμενο