“Οι πόλεις δεν συνιστούν απλώς πολύπλοκα προσαρμοστικά ή κοινωνικο-οικολογικά συστήματα, συνιστούν επίσης χωρικά συστήματα” (Hollands, 2008) και η προσβασιμότητα και η κινητικότητα στο δημόσιο χώρο καθορίζεται από το σχεδιασμό και τη διάταξη των υποδομών (δρόμοι/κτίρια). Αυτά τα περιβάλλοντα μπορούν είτε να εμποδίσουν είτε να βοηθήσουν τα άτομα με αναπηρία να συμμετέχουν/να συμπεριληφθούν.
Προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία:
Είναι πολύ σημαντικό να βελτιωθεί η προσβασιμότητα στο αστικό περιβάλλον μέσω κτιρίων, δρόμων, μεταφορών, πληροφοριών και επικοινωνιών – υποδομές, οι οποίες είναι αλληλένδετες. Τα άτομα με αναπηρία δεν θα επωφεληθούν από τις βελτιώσεις αυτές εάν έστω μία από τις παραπάνω υποδομές εξακολουθεί να μην πληρεί προδιαγραφές προσβασιμότητας (World Report on Disability, 2011).
Πηγή: de Oliveira Neto J. S. (2018). Inclusive Smart Cities : theory and tools to improve the experience of people with disabilities in urban spaces. Université Paris Saclay (COmUE); Universidade de São Paulo (Brésil).
Η προσβασιμότητα των δημόσιων χώρων, δηλαδή των κτιρίων και των δρόμων, είναι ζωτικής σημασίας για τη συμμετοχή στην εκπαίδευση, την κοινωνική ζωή, την υγειονομική περίθαλψη, την εργασιακή απασχόληση.
Χαρακτηριστικά προσβασιμότητας δημόσιων χώρων:
Πηγή: WORLD REPORT ON DISABILITY. (2011). WHO. https://www.who.int/disabilities/world_report/2011/report.pdf
Οι μεταφορές χρειάζεται να μπορούν προσφέρουν ανεμπόδιστη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασιακή απασχόληση, τις κοινωνικές δραστηριότητες, την υγειονομική περίθαλψη.
Χαρακτηριστικά προσβασιμότητας στις μεταφορές:
Πηγή: WORLD REPORT ON DISABILITY. (2011). WHO. https://www.who.int/disabilities/world_report/2011/report.pdf